Pierwsza pisemna wzmianka o Doruchowie ukazała się w Kodeksie Dyplomatycznym Wielkopolski pod nr 81 w dniu 20 października 1213 roku. Doruchów był w początkach XV wieku własnością Wierzbiętów Kępińskich z których wywodzi się linia Wierzbiętów Doruchowskich herbu Niesobia. Linia Wierzbiętów Kępińskich i Doruchowskich wywodzi się od kasztelana poznańskiego i generalnego starosty Wielkopolski, Wierzbięty z Paniewic (1352 - 1375). Doruchów leży przy starożytnej drodze handlowej prowadzącej przez powiat ostrzeszowski z południowych krajów Europy nad Morze Bałtyckie. Polski uczony N. Sadowski pisze, że dążyli tą drogą kupcy po bursztyn. W XV w istniała w Doruchowie huta żelaza "Stara Huta", w połowie XVI w powstała kolejna huta tzw. "Zalesianka". W roku 1852 znajdowała się tutaj fabryka papieru "Dąbrówka"
Z ważniejszych wydarzeń historycznych Doruchowa i lat które odcisnęły swe piętno wymienić należy: Rok 1699, był rokiem strasznego głodu, w 1710 roku szerzyła się tutaj epidemia cholery.
Ksiądz Tobiasz wspomina w swojej kronice o nadzwyczajnych opadach gradu w 1740r.30 października 1768 roku w Doruchowie został ochrzczony Teofil Wolicki h. Nabram, syn Ignacego i Józefy (Barbary) Wiesiołowskiej. Pracował on w bibliotece królewskiej króla Stanisława Augusta, otrzymał kanonikat w Poznaniu i probostwo kolegiaty sieradzkiej, archidiakonię poznańską, repozyture gnieźnieńską, sprawował funkcje rządowego radcy szkolnego, a w 1828 roku został wybrany arcybiskupem gnieźnieńskim i poznańskim. Był posłem z powiatów poznańskiego i śremskiego do Sejmu Księstwa Warszawskiego. Po zgonie arcybiskupa Gorzańskiego wybrany został w 1825 roku wikariuszem kapitulnym i rządził archidiecezją aż do wyniesienia na arcybiskupa. Otoczył w tych latach szczególną opieką szkoły parafialne, zainicjował z powodzeniem akcje dla stworzenia nowego mauzoleum Mieszka I i Bolesława Chrobrego w katedrze poznańskiej. Zmarł 21 grudnia 1829 roku, pochowany został w krypcie pod kaplicą Szołdryskich katedry poznańskiej. Skromnym pomnikiem jego pamięć uwiecznił hrabia Edward Raczyński.
Przy neoromańskim kościele w roku 1889 znajduje się grobowiec rodziny Thielów, w którym pochowany jest m.in. ppor. Stanisław Thiel (1881-1943), dowódca Powstania Wielkopolskiego w Ostrzeszowie, więzień obozów hitlerowskich. W Powstaniu Wielkopolskim było to miejsce kwaterowania sztabu południowego odcinka powstańczego.
W 1775r. w Doruchowie odbył się ostatni w Polsce w majestacie ówczesnego prawa proces kobiet podejrzanych o czary. Opierając się na dawnym prawie magdeburskim, dziedzic z Doruchowa, dopuścił się straszliwego morderstwa na 14 niewinnych kobietach. Dziedzicowi mord uszedł bezkarnie, bo prawo zrodzone z ciemnoty i zabobonu zezwalało na taką sprawiedliwość. W opinii wielu badaczy doruchowski proces wpłynął na wprowadzenie ustawy w roku 1776 przez Sejm Rzeczpospolitej zakazującej prowadzenia procesów o czary przez sądy grodzkie.
